تخم نطفه دار مرغ جاپنیز

تخم نطفه دار مرغ جاپنیز

فهرست مقاله:

• بررسی ویژگی های مرغ جاپنیز
• پرورش مرغ جاپنیز
• جوجه کشی تخم نطفه دار مرغ جاپنیز

بررسی ویژگی‌های مرغ جاپنیز

مرغ جاپنیز در گونه‌های مختلفی یافت می‌شود که رنگ و شکل پرهای هرکدام متفاوت است.

Tosa-no-Onagadori (مرغ دم بلند ژاپنی)

دم این‌گونه، در مقایسه با دم گونه‌های دیگر بسیار بلندتر است و دلیل این نام‌گذاری، همین دم دراز است. پرهای ناحیه دم خروس‌ها بدون توقف به رشد خود ادامه می‌دهند و طول آن به بیش از ۱۰ متر می‌رسد. بیشتر این مرغ‌ها در استان کوچی پرورش می‌یابند. متوسط وزن بدن خروس و مرغ دم بلند ژاپنی به ترتیب ۱۸۰۰ و ۱۴۰۰ گرم می‌باشد.

شکوکو (Shokoku)

مرغ شکوکو بیشتر برای بازی‌های جنگی یا تلاقی با گونه‌های دیگر مورداستفاده قرار می‌گیرد. در حال حاضر، این‌گونه به خاطر ظاهر زیبا برای موارد نمایشی پرورش می‌یابند. بسیاری از مرغ‌های شکوکو در بخش‌های می و کیوتو نگهداری می‌شوند. متوسط وزن بدن خروس و مرغ شکوکو به ترتیب ۲۰۰۰ و ۱۶۰۰ گرم می‌باشد.

(Minohiki)

ظاهراً این مرغ با تلاقی نژاد شکوکو و اوشامو (Oh-Shamo) به وجود آمده است. بسیاری از آنها در بخش‌های ایشی و شیزوکا نگهداری می‌شوند. متوسط وزن بدن خروس و مرغ مینوکی به ترتیب ۲۵۰۰ و ۱۸۰۰ گرم می‌باشد.

تامارو (Tomaru)

این نژاد حاصل تلاقی نژاد شکوکو و Dai-Tomaru می‌باشد. بسیاری از آنها در منطقه نیگاتا نگهداری می‌شوند. متوسط وزن بدن خروس و مرغ تامارو به ترتیب ۳۸۰۰ و ۲۸۰۰ گرم می‌باشد.

ساتسومادوری (Satsumadori)

در گذشته، نژاد ساتسومادوری به عنوان پرنده جنگی شناخته می‌شد اما امروزه به خاطر پرهای زینتی و زیبا، استفاده از این پرنده برای بازی‌های خشن و جنگی، متوقف‌شده است. بسیاری از آنها در بخش‌های کاگوشیما و میازاکی نگهداری می‌شوند. این نژاد حاصل تلاقی گونه‌های شکوکو و اوشامو می‌باشد. متوسط وزن بدن خروس و مرغ ساتسومادوری به ترتیب ۳۸۰۰ و ۲۸۰۰ گرم می‌باشد.

اوشامو (Oh-Shamo)

گوشت مرغ اوشامو از مرغوبیت خاصی برخوردار است که همین ویژگی باعث شد علاوه بر بازی‌های جنگی، در تجارت گوشت نیز مورداستفاده قرار بگیرد. متوسط وزن بدن خروس و مرغ اوشامو به ترتیب ۵۶۰۰ و ۴۷۰۰ گرم می‌باشد.

کوروکاشیوا (Kurokashiwa)

این پرندگان با پرهای متراکم سیاه روی بدن و زائده گوشتی قرمز – سیاه روی چانه، صورت و سر شناخته می‌شوند. بسیاری از آنها در مناطق یاماگوچی و شیمان نگهداری می‌شوند. متوسط وزن بدن خروس و مرغ کوروکاشیوا به ترتیب ۲۸۰۰ و ۱۸۰۰ گرم می‌باشد.

(Chabo)

این پرندگان دم های راستی دارند که جهت آن‌ها به سمت بالا می‌باشد. متوسط وزن بدن خروس و مرغ چابو به ترتیب ۷۰۰ و ۶۰۰ گرم می‌باشد.

ویژگی‌هایی خاصی که در ادامه مطرح می‌شوند، مربوط به گونه چابو می‌باشد چون بیشتر مرغ‌های جاپنیزی که در کشور پرورش می‌یابند ازاین‌گونه هستند، ولی ویژگی‌هایی مانند تخم‌گذاری، پرورش و … شامل تمامی گونه‌ها می‌باشد.

مرغ جاپنیز دارای پاهای بسیاری کوتاهی است که این ویژگی از تک ژن کشنده ناشی می‌شود. روند رشد جنین‌ها به این صورت است که ۲۵ درصد جنین‌ها دو آلل جهش‌یافته دریافت می‌کنند و در پوسته می‌میرند. ۵۰ درصد دیگر، یک آلل جهش‌یافته و یک آلل وحشی دریافت می‌کنند و جوجه‌های این نوع جنین‌ها، پاهای کوتاهی دارند. ۲۵ درصد باقیمانده دو آلل وحشی دریافت می‌کنند و پاهای آنها به‌قدری بلند می‌شود که چیزی فراتر از تقاضای پرورش‌دهندگان است. مرغ‌های جاپنیزی که پاهای بلندتری دارند، هرگز فرزندان پا کوتاه به دنیا نمی‌آورند.

این‌گونه از مرغ‌ها در رنگ‌های مختلفی یافت می‌شوند که عبارت‌اند از:

• سیاه
• سیاه خالدار
• کرمی با دم‌سیاه
• سفید با دم‌سیاه
• آبی
• آبی خالدار
• آبی – قرمز
• قهوه‌ای – قرمز
• کرمی کلمبیایی
• خاکستری
• خاکستری تیره
• باله‌ای طلایی در ناحیه پایینی
• اسطوخودوس
• خاکستری میلر
• طرح کبک
• قرمز
• قرمز خالدار
• نقره‌ای – خاکستری
• سه رنگ
• گندمی
• سفید

همچنین شکل پرهای این‌گونه تنوع زیادی دارد و دم آنها به صورت قائم است. تحقیقات نشان می‌دهد که این مرغ در صورت نگهداری مناسب می‌تواند تا ۱۳ سال زندگی کند. رنگ پوست مرغ جاپنیز سفید و رنگ تخم مرغ آنها خامه‌ای یا رنگی می‌باشد.

وزن مرغ جاپنیز چابو: ۶۰۰ – ۵۱۰ گرم

وزن خروس جاپنیز چابو: ۵۱۰ – ۴۰۰ گرم

امروزه نژاد جاپنیز در مرغداری‌های زیادی از کشور چین پرورش می‌یابد. این مرغ‌ها در مالزی و بخش‌هایی از اندونزی نیز محبوب هستند. مرغ‌های جاپنیز علوفه خوارهای خوبی هستند و با در دسترس داشتن باغ و زمین کشاورزی بزرگ می‌توانند تغذیه خود را به‌صورت کامل تأمین کنند.

تشخیص جنسیت مرغ و خروس جاپنیز

عکس‌های بالا تفاوت بین مرغ و خروس جاپنیز را نشان می‌دهد. زائده‌های گوشتی ناحیه چانه و سر خروس بسیار بزرگ‌تر و قرمزتر است. همچنین پرهای کل بدن مرغ حالت ابریشمی و نرم دارد و در مقابل، پرهای خروس تیزتر و زمخت‌تر است. پرهای ناحیه دم خروس بلندتر و کشیده‌تر است به‌طوری‌که حالت زمخت آنها باعث می‌شود که جلوه خروس نامرتب دیده شود ولی دم مرغ حالت مرتب و نرم دارد و پرها بانظم خاصی در کنار هم قرارگرفته‌اند.

کاربرد مرغ جاپنیز

مرغ جاپنیز کاربرد زینتی و تفننی دارد به این صورت که میزان تخم‌گذاری و گوشت دهی آن چندان هم قابل‌توجه نیست. این مرغ در ۶ ماهگی به بلوغ می‌رسد و سالانه ۱۸۰ – ۸۰ عدد تخم می‌گذارد که این تعداد در مقایسه با دیگر مرغ‌های تخم‌گذار، بسیار کم است و فقط ۸۰ درصد این تخم‌ها، نطفه دار هستند.

مرغ جاپنیز برای افرادی ایده آل است که به چمنزارها و باغ‌های خود علاقه دارند زیرا پاهای کوتاه آنها مانع آسیب زمین می‌شود. این مرغ‌ها قادر به تخم‌گذاری هستند و در مراقبت از تخم‌ها عملکرد بسیار خوبی دارند. دوره جوجه‌کشی تخم نطفه دار مرغ جاپنیز ۲۰ تا ۲۱ روز است.

این مرغ‌ها طول عمر زیادی دارند به همین خاطر حیوان خانگی خوبی محسوب می‌شوند. همچنین صمیمی، آرام و قابل‌اعتماد بودن آنها باعث می‌شود که دوست خوبی برای کودکان باشند اما خروس‌ها در بازه‌های زمانی خاصی، پرخاشگر می‌شوند.

 

پرورش مرغ جاپنیز

امروزه پرورش مرغ به یکی از بهترین منابع درآمد تبدیل‌شده است. البته افراد مختلفی هستند که برای اهداف شخصی تمایل به نگهداری و پرورش مرغ دارند. مرغ‌های جاپنیز به علت زیبایی و شکل ظاهری خاص به عنوان پرنده‌های زینتی پرورش می‌یابند. از طرف دیگر، رفتار بسیار آرام و تمایل زیاد به از بین بردن آفات و علف‌های هرز باعث می‌شود که به عنوان مأمور نگهداری از زمین‌های کشاورزی و باغ‌ها نیز شناخته شوند.

شرایط نگهداری از مرغ جاپنیز

• مرغ‌های جاپنیز پاهای کوتاهی دارند و همین امر باعث می‌شود که در تماس مستقیم با زمین قرار گیرند. نگهداری آنها در یک قفس و مرغداری بسیار تمیز ضروری است به‌خصوص اگر هدف شما از پرورش آنها عرضه به عنوان مرغ زینتی می‌باشد چون در صورت تماس مستقیم با کف زمین گل‌آلود، پرهای ناحیه پایینی آنها لکه‌دار می‌شود که این‌یک نکته منفی است.
• این مرغ مقاومت بدنی کمی ‌دارد و برای شادابی و خوشحالی کامل نیاز به کمی مراقبت دارد. مرغ جاپنیز در برابر شرایط خارجی آسیب‌پذیر است و در صورت پایین بودن دمای داخل قفس یا سالن، استفاده از یک منبع گرمای مناسب، بسیار ضروری است.
• حداقل فضای لازم جهت نگهداری یک جفت مرغ و خروس جاپنیز، ۶ مترمربع می‌باشد. این حداقل فضا برای احساس راحتی و همچنین حفظ قابلیت تولیدمثل آنها ضروری است.
• بهتر است که فضای باز و قفس با استفاده خرده چوب، ماسه یا علف‌های خشک پوشیده شود تا پرهای آنها در تماس مستقیم با زمین گل‌آلود، مدفوع و کنه‌ها قرار نگیرد.
• مرغ‌های جاپنیز کوچک هستند و وزن کمی دارند، همین ویژگی‌ها باعث می‌شود که باقدرت تمام پرواز کنند به همین خاطر سعی کنید در اطراف مرغداری حصارهای بلندی بکشید تا اجازه فرار به آنها ندهید.
• قفس این مرغ‌ها را تمیز نگه دارید و فقط در آب‌وهوای گرم و خشک به آنها اجازه تردد در فضای بیرون را بدهید. هوای داخل قفس هم نقش مهمی در سلامتی و شادابی آنها دارد، اندازه قفس باید متناسب با تعداد مرغ‌ها باشد. همچنین تهویه مناسبی برای هر قفس در نظر بگیرید.
• مرغ‌های جاپنیز نیز همانند دیگرگونه‌ها به نشیمنگاه و محلی برای استراحت نیاز دارند. این نشیمنگاه‌ها، مرغ‌ها را از آلودگی، کنه‌ها و ساس‌ها دورنگه می‌دارد و از پرهای آنها در برابر آسیب‌های احتمالی محافظت می‌کند.
• جهت تغذیه مرغ جاپنیز می‌توان از دانه‌های غلات مانند گندم، ارزن و … مخصوصاً دانه مرغداری و کنسانتره به همراه سبزیجات استفاده کرد.

جوجه‌کشی تخم نطفه دار مرغ جاپنیز

مرغ‌های جاپنیز مادران مهربانی هستند و دوره جوجه‌کشی تخم نطفه دار مرغ جاپنیز نطفه دار ۲۰ تا ۲۱ روز می‌باشد. هدف اکثر پرورش‌دهندگان این مرغ، بهره‌مندی از زیبایی آن یا داشتن یک حیوان اهلی و صبور در گله است. به همین خاطر جوجه‌کشی توسط خود مرغ‌ها می‌تواند کارساز باشد. درصورتی‌که اهداف بزرگی در سر دارید و می‌خواهید این پرورش را به یک منبع کسب درآمد برای خود تبدیل کنید، استفاده از روش جوجه‌کشی مصنوعی بیشتر نیازهای شما را برطرف می‌کند.

در جوجه‌کشی مصنوعی به‌جای مرغ، دستگاهی با ظرفیت بالا، کار تبدیل تخم نطفه دار به جوجه را انجام می‌دهد. به این صورت که پرورش‌دهنده با تنظیم دما و رطوبت دستگاه، تمامی شرایط لازم برای رشد جنین را مهیا می‌کند.

شرایط جوجه‌کشی تخم نطفه دار مرغ جاپنیز

درجه حرارت

دما نقش مهمی در جوجه‌کشی دارد. دمای بیش‌ازحد، روی رشد موفق جنین‌ها تأثیر منفی می گذار. دمای مناسب هفته اول در دستگاه‌های خانگی، ۱۰۱ درجه فارنهایت و هفته دوم ۱۰۲ درجه فارنهایت است. این در حالی است که روزهای بعدی جوجه‌کشی با دمای ۱۰۳ درجه فارنهایت سپری می‌شود.

دستگاه‌های جوجه‌کشی مدرن، تجاری و هوای اجباری روند کار متفاوتی دارند به این صورت که دمای ۹۹ تا ۱۰۰ درجه فارنهایت در کل دوره جوجه‌کشی حفظ می‌شود. بسیاری از دستگاه‌های بزرگ مجهز به خنک‌کننده نیز می‌باشند تا حرارت حاصل از رشد جنین‌ها را از بین ببرد و آسیبی به جنین‌ها وارد نکند.

رطوبت

تخم‌ها در طول دوره جوجه‌کشی آب از دست می‌دهند و میزان آب تلف‌شده آنها بستگی به رطوبت نسبی محفظه جوجه‌کشی دارد. حفظ تعادل متابولیک در طول دوره جوجه‌کشی بسیار ضروری است. در اکثر گونه‌ها، جنین برای رشد بهینه نیاز به رطوبت ۶۰ درصد دارد که بعدازآن به ۷۰ درصد افزایش می‌یابد.

چرخش تخم‌ها

چرخاندن تخم‌مرغ‌ها در طول دوره جوجه‌کشی بسیار ضروری است. این کار باعث می‌شود که جنین به پوسته نچسبد. تخم‌ها باید در هر ۲۴ ساعت، حداقل ۴ بار چرخانده شوند. این کار در دستگاه‌های بزرگ به‌صورت خودکار انجام می‌شود و توسط یک ساعت کنترل می‌شود.

تهویه

جوجه در حال رشد از جو اکسیژن دریافت می‌کند و کربن دی‌اکسید آزاد می‌کند، همین امر باعث می‌شود که وجود تهویه در داخل دستگاه ضروری باشد. هرچقدر تعداد تخم‌ها بیشتر باشد و جنین داخل تخم بزرگ‌تر باشد، به اکسیژن بیشتری نیاز باشد.

مرگ جنین

دلایل زیادی وجود دارد که مانع از رشد کامل جنین می‌شوند. رژیم غذایی نامناسب مرغ، شرایط نادرست داخل دستگاه جوجه‌کشی و وجود تخم‌های فاسد در کنار تخم‌های نطفه دار ازجمله این دلایل می‌باشد.

نور آزمایی

قرار گرفتن تخم‌های بدون نطفه در کنار تخم‌های نطفه دار، به ضرر جنین‌های در حال رشد است. عمل نور آزمایی برای تفکیک تخم‌های نطفه دار و بدون نطفه دار انجام می‌شود و از روز هفتم شروع می‌شود. بعد از شناسایی تخم‌های بدون نطفه یا جنین‌های مرده، بلافاصله آنها را از دستگاه خارج کنید تا به دیگر تخم‌ها آسیب وارد نکنند.

 

اگر سؤالی دارید یا در مورد موضوعی نیاز به راهنمایی دارید، می‌توانید از مشاوره

با همکار مربوطه ما بهره‌مند شوید. همچنین می‌توانید با ثبت نظرات، سؤالات

و پیشنهاد‌های خود به‌صورت کامنت در انتهای این مقاله، در آگاه‌سازی

هرچه بیشتر مخاطبین و علاقه‌مندان به این زمینه با ما همکاری کنید.

کارشناس فروش و مشاوره : 09046608648